کلوزاپ، نمای نزدیک: سینمای هو شیائو شین

 

کلوزآپ، نمای نزدیک: پرونده‌ای برای سینمای هو شیائو شین

 

و راز این جنونی که ما را به این یا آن فیلم می‌کشاند چیست؟ دوستی پس از تماشای آدمکش برایم نوشته بود که ما بالاخره در بعضی فیلم‌ها چیزهایی را می‌بینیم که انتظارشان را می‌کشیدیم. ولی این حداقل بیان من نیست. اینکه منتقدی همچون تگ گالاگر عمری را صرف روسلینی یا فورد می‌کند، تنها پاسخی حرفه‌ای نیست که منتقدی می‌تواند به فیلم‌های محبوبش داده باشد. وقتی نیکول برنز از لذت محصور‌کردن خود در اتاقی می‌نویسد به قصد رسوخ به رازهای پایان‌ناپذیر این یا آن فصل کشتن دلال چینی، تنها از به‌جا آوردن یک کنش متعارف محققانه سخن نمی‌گوید. صحبت از فیلم‌هایی است که با آن‌ها سینما را، جهان را و خود را مدام بازتعریف می‌کنیم. و من روزی بالاخره باید دست به کار می‌شدم. چرا که صحبت از سینمای هو تنها نوشتن درباره‌ی چند فیلم محبوبم نیست. صحبت از آن «ایده»ای است که دلیل زیستن با سینماست. به همان شکل که صحبت از رنوار می‌تواند باشد، یا کاساوتیس به عنوان مثالی دیگر. و بالاخره روزی باید دست به کار می‌شدم. و رسیدن آدمکش بهترین بهانه را فراهم کرد. پس این گوشه‌هایی از یک سفر شخصی است. پرونده‌ی کوچکی که بخش‌های مختلف آن را به‌تدریج اینجا خواهید خواند. این همه‌ی آن کاری هم نیست که دوست داشته باشم در مورد سینمای هو انجام دهم. فقط گوشه‌هایی است از آنچه تکمیلش شاید چندین سال طول بکشد. عناوین زیر آن ‌چیزهایی هستند که در طول دو ماه آینده می‌توانید انتظار دیدنشان را اینجا (کنار یادداشت‌های متعارف همیشگی) داشته باشید. پایین‌تر نیز، برای شروع، پیشنهادی از جایگاه فیلم‌های بلند هو آمده است. چهار فیلم اول در فضایی اثیری مدام می‌چرخند، جابه‌جا و گاه حتی یکی می‌شوند. هر کدامشان بسته به زمان و مکان و حال‌وهوا می‌تواند فیلم محبوبم از این سینما باشد. اما سه فیلم اول هو که بین سال‌های ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۲ ساخته به سیاره‌ای تعلق دارند که هو دیگر مدت‌هاست ساکنش نیست. این سه در فهرست زیر منظور نشده‌اند. به همراهی با این سفر شخصی خوش آمدید.

  

• سیمای آرام صنعتگر پرخروش: هو شیائو شین کیست؟ [مقاله را اینجا بخوانید]
• ایده‌هایی درباره‌ی فیلم‌های دهه‌ی هشتاد هو [به‌زودی]
• صداهای گذشته، تصویرهای اکنون: شهر اندوه [مقاله را اینجا بخوانید]
• چنگ‌زدن به ابرهای پراکنده‌ی تاریخ: استاد عروسک‌گردان [مقاله را اینجا بخوانید]
• مغازله‌ی جوانانه‌ی هو: خداحافظ جنوب، خداحافظ [به‌زودی]
• و تجربه‌ی سینما باز زاده می‌شود: در مورد سکانس آغازین گل‌های شانگهای [مقاله را اینجا بخوانید]
• چه کسی می‌تواند شعله را خاموش کند؟ نگاهی به گل‌های شانگهای؛ ترجمه‌ی مقاله‌ای از شیگه‌هیکو هاسومی [مقاله را اینجا بخوانید]
• سینما و سقفی بالای سرش: درباره‌ی سه فیلم دشوار دهه‌ی نود هو؛ ترجمه‌ی مقاله‌ای از کنت جونز [چاپ‌شده در شماره‌ی هشتم فیلمخانه]
• ترسیم انحناهای تماس: درباره‌ی پرواز بادکنک قرمز [مقاله را اینجا بخوانید]
• پارادوکس‌های «روایت» در سینمای هو: بحثی در مشکلات نظریه‌ی روایت در مواجهه با فیلم‌های هو [به‌زودی]
• استتیک هو: درباره‌ی میزانسن «متخلخل» هو [به‌زودی]
• طبیعت آدم درون پُرجدال: آدمکش و بازخوانی ریشه‌های ووشیا [به‌زودی در فیلمخانه‌ی تابستان]

 

 

۱. گل‌های شانگهای (۱۹۹۸)

 

۲. خداحافظ جنوب، خداحافظ (۱۹۹۶)

 

۳. شهر اندوه (۱۹۸۹)

 

۴. استاد عروسک‌گردان (۱۹۹۳)

 

۵. آدمکش (۲۰۱۵)

 

۶. پرواز بادکنک قرمز (۲۰۰۷)

 

۷. مامبوی هزاره (۲۰۰۱) 

 

۸. کافه لومیر (۲۰۰۳)

 

۹. مردان خوب، زنان خوب (۱۹۹۵)

 

۱۰. زمانی برای زیستن و زمانی برای مردن (۱۹۸۵) 

 

۱۱. غبار در باد (۱۹۸۶)

۱۲. تابستانی در خانه‌ی پدربزرگ (۱۹۸۴)

۱۳. پسران فنگ‌کویی (۱۹۸۳)

۱۴. سه دوران (۲۰۰۵)

۱۵. دختر نیل (۱۹۸۷)

۱۶. مرد ساندویچی (۱۹۸۳)