سینمای 2012 – یک: انتخاب‌ها

 

Holy Motors (Leos Carax, 2012)

Siren Coming out of the Waves, Dressed in Flames (Odilon Redon, from Les Origines )

 

به قرارِ یادداشت‌های پایانیِ چند سالِ گذشته، این انتخابی است از میانِ آنچه در طولِ یک سال از فیلم‌های جدید دیده‌ام. به جز چند استثنا دیده‌ها بر اساسِ اکرانِ سالِ آمریکاست، پس عجیب نیست که نام‌های اروپاییِ ساخته‌شده در 2011 هم اینجا حضوری پرشمار یافته‌اند. از میانِ فیلم‌های 2012 چندتایی هنوز نادیده ماندند. برای نمونه کنجکاوی‌ها و امیدهایی همچون: لویاتان، آخرین باری که ماکائو را دیدم، فیلم‌های کریستین مونجیو، کارلوس ریگاداس، … و نیز آخرین ساخته‌های دسته‌ی پیرمردها (اولیویرا، رنه و کیارستمی). دو فیلمِ مهمِ اکرانِ امسال (و در اصل متعلق به 2011) را نیز متاسفانه همچنان ندیده‌ام: حماقت آلمایر (شانتال آکرمن) و تنهاترین سیاره (جوليا لوكتف).

یادداشتِ تکمیلی، در توضیحِ انتخاب‌ها و جمع‌بندیِ پایانِ سال، هفته‌ی بعد اینجا خواهد آمد.

 

 Tabu (Miguel Gomes)

 

ده فیلمِ اول

1. تابو (میگل گومش)
2. هولی موتورز (لئوس کاراکس)  
3. روزی روزگاری در آناتولی (نوری بیلگه جیلان) (+)
4. دو سال در دریا (بن ریورز)
5. مارگرت (کنت لونرگان) 
6. ریکی (جینی گیسر) [کوتاه، 11 دقیقه] (+)
7. ورای شیطان (برونو دومون)
8. بهشت: عشق (اولریخ سیدل)
9. این یک فیلم نیست (جعفر پناهی/مجتبی میرطهماسب)
10. سوراخ کلید (گای مدین)

 

 ده فیلمِ دوم

1. شاید آن زیبایی باشد که عزمِ ما را راسخ‌‌تر کرده است – ماسائو آداچی (فیلیپ گراندریو)
2. فیلمِ اوکی [و یا روزی که او می آید] (سانگ-سو هونگ)
3. به هر حال لورنس (زاویه دولان)
4. برنی (ریچارد لینکلیتر)
5. بلندی‌های بادگیر (آندره‌آ آرنولد) (+)
6. قلمرو طلوع ماه (وس اندرسون)
7. دریای عمیقِ آبی (ترنس دیویس)
8. چرخه‌ی رنگ (الکس راس پری) (+)
9. مأمورِ پلیس (نادیو لپید)
10. آلپ (یورگوس لانتیموس)