سمفونیِ جزئیات
بلندی‌های بادگیر (ژاک ریوت، ۱۹۸۵)
****
و فیلم‌هایی هستند که با ترکیبِ غنی و پر از جزئیاتشان در فضا، دکور، ژست و حرکت، به لطفِ درکِ درست از کاراکترها، و همراه با دوربینِ آرامِ نظاره‌گری که می‌داند کِی و چرا باید حرکت کند، سازنده‌شان را همچون رهبرِ ارکستری در نظر می‌آورند که سمفونی‌ای از جزئیات را طراحی و اجرا کرده است (و حالا که مرگِ اندرو ساریس را نیز این روزها داشتیم، مگر این همان مفهوم کارگردانی/میزانسن نیست که او پیش‌تر ار بسیاری دیگر به تعریفش درآورده بود؟). … این فیلمِ کوچکِ ساده اما سخت عمیقِ ریوت که شاید جای چندانِ چشمگیری نیز در کارنامه‌ی پر از تجربه‌ی شگفتِ مستمرش نداشته باشد به چشمِ من همچنان کاملترین اقتباس از رمانِ برونته می‌نماید، هرچند حتی اگر در نهایت نتوانسته باشد به وجوهیِ کلیدی از رمان چنگ بزند. مطلبِ بعدی که نگاهی دارد به تجربه‌ی جسورِ آندره‌آ آرنولد در مواجهه با این رمان این نکته را بیشتر باز خواهد کرد.
پس این فیلم 4 ستاره ایه از نظر شما. لازم شد ببینمش :)
پاسخحذفبحثِ مفصل در پُستِ بعدی آمده!
پاسخحذفشاید کاملترین (که البته من بلندی های بادگیر پیتر کازمینسکی را کامل تر می دانم،اگر کامل را به معنی کمال نگیریم)ولی بعد از دیدن این فیلم هنوز فکر می کنم بلندی های بادگیر آرنولد بهترین فیلمی است که از این رمان ساخته شده و هر چه هم می گذره ارزش فیلمش برام بیشتر می شه.
پاسخحذفممنون از توجهت آزاده
پاسخحذفمن کاملترین رو به معنی "کم نقص ترین" گفته بودم و همانطور که در مطلب بعدی گفتم فیلم آرنولد از بسیاری جهات نزدیکترینه به رمان. نکته ی اصلی شاید همون چیزی باشه که در پاراگرافِ آخر نوشته ی بعدی اومده!