ما آدمهای خوشبخت

... کافکا می­نویسد تا حساب خود را با روز پاک کند، ولی می­دانیم که راه گریز از کابوس، بیدار شدن از خواب است. اما کابوس­های کافکا در بیداری به سراغ او می­آیند. آنچه در طی روز گذشته است در ذهن او به صورت تصاویری پی در پی تکرار می­شود، هر تصویر، تصویر دیگری را تداعی می­کند، تداعی در تداعی، و اگر او این همه را ننویسد، ادامه­ی زندگی برایش ناممکن می­شود، دیوانه می­شود.

پیشگفتار مترجم بر کتاب

این "کابوسها" حالا همین جایند، درست مقابل ما؛ به زبانی سزاوار و شایسته، آن گونه که باید باشد؛ ... کتاب را تازه دست گرفته­ام. ممنون آقای حداد. راستی قدر " نشر ماهی" را در این وانفسا و روزگار "کمیت" آنگونه که هست دانسته­ایم؟ زبان فارسی و پالوده­ی این کتابها، متون انتخاب شده، کیفیت بالای چاپ، خوش سلیقگی در طراحی روی جلدها. نه، خطای بزرگی است اگر گمان کنیم که اینها همه چیزهایی "بدیهی" اند و یا حتی "اتفاقی".

----------------------------------------------------------

پی نوشت:

دریغم می­آید به یادداشت زیبای محمد حسین خسروی برای دو فیلم "آندره زوياگنيتسف" به لینک ساده­ای در "مطالب خواندنی" بسنده کنم... برای گفتگو درباره "تبعید" و کشف ظرافتهایش تازه در آغاز راهیم.